Prekursor: William Robert Grove
Oszczędność energii, nowe rodzaje baterii, rozwiązania pozwalające unikać gazowania akumulatorów i wodorowe ogniwa paliwowe – to tematy tak bardzo na czasie, że aż trudno uwierzyć, że William Robert zajmował się nimi już w XIX wieku.
William Robert Grove przyszedł na świat w 1811 roku w walijskim Swansea. Jako syn urzędnika hrabstwa Glamorgan miał dostęp do edukacji na wysokim poziomie. Za młodu uczony przez prywatnych guwernerów dostał się na filologię klasyczną na Oxfordzie. W 3 lata po ukończeniu studiów związał się z westminsterskim Royal Institution - organizacją, z którą współpracowali najwybitniejsi brytyjscy naukowcy tamtych czasów.
Wartość, jaką posiada każda teoria naukowa, mierzy się liczbą i wagą przedmiotów, które można przez nią wyjaśniać, a także prostotą i powszechnością przyczyn, które są w niej wykorzystywane jako podstawy wyjaśniania.
W 1839 roku Grove opracował nową formę ogniwa elektrycznego, nazwanego od jego imienia ogniwem Grove’a. Wykorzystywało ono zanurzone w kwasie siarkowym i azotowym elektrody cynkowe i platynowe oddzielone porowatym naczyniem ceramicznym. W latach 1840-1860 z sukcesami było one wykorzystywane jako sposób zasilania maszyn telegraficznych. Ze względu na wydzielanie szkodliwego dwutlenku azotu zostały one zastąpione nowszym technologicznie rozwiązaniem, gdy w związku z wybuchem amerykańskiej wojny domowej radykalnie zwiększyła się intensywność użytkowania telegrafów. W 1840 roku wynalazł jedno z pierwszych w świecie żarowych źródeł światła elektrycznego, które zostało następnie udoskonalone przez Thomasa Edisona. W przeciwieństwie do niego był przede wszystkim badaczem, a nie przedsiębiorcą. Jak powiedział:
Nauka na ogół przestaje być dla mnie interesująca, gdy staje się użyteczna.
Na działalność naukową i wynalazczą Grove’a uwagę zwrócił także Michael Faraday. Na jego zaproszenie poprowadził wykład, który ugruntował reputację Williama w naukowym towarzystwie.
W 1842 roku Grove opracował pierwsze w świecie ogniwo paliwowe. Wytwarzało ono energię elektryczną poprzez łączenie wodoru i tlenu. Dowiódł przy tym, że para może zostać rozłożona na tlen i wodór. Był w efekcie pierwszą osobą, która zademonstrowała dysocjację termiczną cząsteczek na ich atomy składowe. Zgodnie z przytoczonym wyżej cytatem, Grove nie dążył do urynkowienia swojego wynalazku. Pierwsze komercyjne wodorowe ogniwa paliwowe powstały dopiero sto lat później, po stworzeniu ogniwa paliwowego wodorowo-tlenowego przez Francisa Thomasa Bacona w 1932 roku.
Gdy zjawiska naturalne są obserwowane po raz pierwszy, natychmiast pojawia się tendencja do odnoszenia ich do czegoś, co było wcześniej znane - do umieszczania ich w obrębie uznanych sekwencji.
Alkaliczne ogniwo paliwowe, znane również jako ogniwo paliwowe Bacona po swoim wynalazcy, było używane w programach kosmicznych NASA od połowy lat 60. do generowania energii dla satelitów i kapsuł kosmicznych. Od tego czasu ogniwa paliwowe są wykorzystywane m.in. do zasilania podstawowego i zapasowego w budynkach komercyjnych, przemysłowych i mieszkalnych
oraz w odległych lub niedostępnych obszarach. Są one również wykorzystywane do zasilania pojazdów napędzanych ogniwami paliwowymi, w tym wózków widłowych, samochodów, autobusów, pociągów, łodzi, motocykli i łodzi podwodnych. Wszystko to nie byłoby możliwe, gdyby nie prekursorskie naukowe rozważania Williama Roberta Grove’a.
Zastosowaniom technologii wodorowych ogniw paliwowych XXI wieku poświęcony jest webinar na życzenie STILL Polska. Zapraszamy do oglądania: Technologia wodorowa w wózkach widłowych.